Ten z priorytetami innymi niż życiówki i interwały

Napisały mi się kiedyś na fejsiku dwa mądre zdania: „Trenerem nie jestem, ale gdybym był, to jako jedną z kluczowych jednostek dla podopiecznych amatorów dawałbym bieg towarzyski. Bez patrzenia na zegarek, za to z patrzeniem na drugiego człowieka, z rozmową i… bananem na pysku:)” Miałem przyjemność potruchtania ze sporą liczbą bliskich i bardzo bliskich mi osób. I zawsze były to takie biegi, w których nie miało znaczenia tempo, tętno czy interwał. Liczyła się czysta radość z biegania i towarzystwo obok.

Bo, tak serio i na poważnie: czy naprawdę sądzisz, że jeśli bieg spokojny zrobisz po 5:39, a nie wpisane w planie 5:10, to maraton się nie uda? Założę się o skrzynkę dobrego czeskiego piwa, że nie zaszkodzi to planowi. Że nie ma to absolutnie żadnego znaczenia! Nie ma się co napinać na sekundy, na uderzenia serca i kilometry. Bez względu na wszystko jesteśmy amatorami i biegamy głównie dla przyjemności.

Jest po prostu miejsce i czas na zapier… ile fabryka dała, na zakwaszanie się, na wylewanie hektolitrów potu i ból mięśni taki, że o_ja_pierdziu, na bezdech, beztlen i odruch wymiotny na końcu. Ale jest też czas na bieg towarzyski, na radość z całego tego biegania i na pełen luz. Napinanie się jak skóra na baranich jajach to niezdrowy objaw.

Nie sposób sobie chyba wyobrazić fajniejszego pobiegania, niż zrobionego z kilkoma kumplami z najlepszej ekipy ever, czyli Smashing Pąpkins. Z taką myślą, że jak już dotrzemy do celu (czy to będzie 10 czy 12 km to nie ma różnicy), to zamówimy sobie pizzę, a z lodówki wyciągniemy zimnego czeskiego browara przywiezionego przez Radka. Tak jest, Radek to gościu, który przyjeżdżając do Wawy, skoczy najpierw do naszych południowych sąsiadów i kupi piwo, by poczęstować kumpli. Fajosko, co nie?

I przy tych czeskich piwach siedzi się, gada o tych wszystkich różnych rzeczach. O szalonym_planie_Kargola, o planach na półmaratony, maratony czy jakieś ultra (no dobra, głównie ultra) i namawia się Krasusa, że na ZUKa to w zasadzie najlepiej pojechać już w środę, bo będzie czas pójść w góry (jakby 55 km biegu po nich w sobotę to było za mało, hehe), posiedzieć, pogadać i się, a jakże, dobrego piwa napić.

I od śmiechu aż policzki bolą, bo to się człowieki nabijają z choińskiego pieseła, co to na Kargola spojrzał jak ten o swoim_szalonym_planie opowiadał. I aż człowiek sobie myśli: kurczaku, czy ja muszę jutro rano wstać na basen…? Tak, muszę. Och, co to był za wieczór… Poproszę więcej takich.

Aha, lada moment, już za chwilę albo dwie, rusza Chia Charge, czyli projekt, w który angażuję całkiem dużo sił i czasu i pieniędzy trochę też. Wierzę, że ta marka jest w stanie podbić polski rynek, więc nie obijajcie się, tylko polubcie naszego fanpejdża (KLIKU-KLIKU), a jak odpalimy sklep to naprawdę spróbujcie wyrobów, bo warto.

Aha2, jak mowa o piwie, to czy wiecie, że w wymyślonej przeze mnie zabawie Biegiem po Piwo bierze udział już 1299 osób? Kto chce być numerem 1300?;) Dołączamy!